Het Bedrog van Rome

Maurits Prins is een Brabander die is geboren in 1936 die met dit boek een internationaal publiek heeft proberen aan te spreken omdat deze titel tevens volledig in het Engels is uitgegeven (die versie heb ik gelezen). De thematiek is ook zeker van een internationale orde en een internationaal belang omdat de auteur in dit werk een moedige poging doet om aan de stoelpoten van de grootste religie ter wereld, het katholicisme, te zagen. Het boek heeft mij op een zeer goede manier aan het denken gezet.

Prins is opgegroeid in een katholiek gezin en heeft later in zijn leven zelf directe spirituele en paranormale ervaringen gehad omdat hij zeer hooggevoelig is. Hij is Jungiaans psycholoog, parapsycholoog, paragnost en mysticus en heeft ook ruim 40 jaar een praktijk gedraaid waarin hij mensen ondersteunde met allerlei psychologische problemen. Door directe kennis te nemen van een spirituele wereld die voor ieder mens latent aanwezig is begon Prins ook de ‘spirituele’ leugens van de katholieke kerk te doorzien. Het geloof en de doctrine waarmee hij zelf is opgegroeid en die voor hem als Brabander geboren in 1936 waarschijnlijk gedurende zijn leven alomtegenwoordig is geweest. Deze inzichten hebben hem geleid naar veel bestudering van apocriefe werken: antieke geschriften die (waarschijnlijk met zekere redenen) niet zijn opgenomen in de Bijbel maar wel rond dezelfde tijd, in sommige gevallen zelfs door apostelen, zijn opgesteld. Het onderzoeken en blootleggen van de leugens van de Rooms-Katholieke kerk is naar eigen zeggen het levenswerk van Prins geworden.

De Rooms-Katholieke Kerk heeft onder andere het woord ‘Rooms’ in de naam omdat deze religie in Rome ontstaan is. De eerste christenen die vlak na Jezus in Rome leefden werden echter nog vervolgd en door keizer Nero zelfs als ware zij lucifers verbrand. Nero schijnt dit voor hemzelf ter vermaak op grote schaal te hebben laten uitvoeren. Het was destijds nog een relatief kleine sekte die dus zeker geen voet aan de grond had als machts- of spirituele factor om rekening mee te houden. Keizer Constantijn heeft van het christendom echter de officiële staatsreligie van Rome gemaakt. Dit was echter wel ruim 300 jaar nadat Jezus geleefd zou hebben. Deze Constantijn heeft enkele concilies uitgeroepen waarop bepaalde doctrines en dogma’s van deze destijds nieuwe staatsreligie zijn vastgelegd. Zo is er de beroemde Concilie van Nicea in 325 waarbij onder andere is besloten over de aard van de heilige geest en de wijze waarop Jezus zich als zoon verhoudt tot god.

Prins benadrukt in dit boek heel erg dat deze Romeinse staatsreligie in zijn ogen in feite niks van doen heeft met de oorspronkelijke leringen die Jezus aan de aan de mensheid wilde meegeven. Volgens Prins was Jezus een afstammeling van David en zodoende van een koninklijke stamlijn. Tevens haalt hij veel bewijzen aan dat Maria Magdalena de voornaamste apostel van Jezus was en dus niet een hoer zoals de Rooms-Katholieke kerk later in de officiële geschriften heeft opgenomen. Constantijn heeft in een slim machtsspel een staatsreligie gecreëerd die hem uiteindelijk goed van pas kwam om zijn eigen positie als keizer te versterken. Tot op de dag van vandaag zijn er naar de opvattingen van Prins zodoende miljarden mensen die een verdraaide versie van de leringen van Jezus volgen. En tot op de dag van vandaag is het Vaticaan door deze grote schare volgers een enorme machtsfactor, terwijl de premisse waarop dit instituut is gebouwd dus hoogstwaarschijnlijk volledig gebaseerd is op corruptie en leugens.

Jezus was een gnosticus, zoals ook door de apostel Thomas in zijn apocriefe evangelie is opgenomen en waarover ik eerder heb geschreven. Gnostici geloven dat ieder mens, zonder tussenkomst van een derde persoon of partij, zelf verlichting kan vinden door de innerlijke goddelijke vonk en wijsheid te vinden. De gnostici hadden zodoende veel gemeen met meer Oosterse stromingen zoals het boeddhisme en het hindoeïsme. Een religie echter, waarbij er geen andere wereldse macht nodig is, om verlichting te vinden is natuurlijk niet erg handig als je het in je voordeel wil gebruiken als machthebber. Hoe kun je dan namelijk aflaat innen van mensen die toch verzekerd willen zijn van een plekje in de hemel?

Zodoende is de Rooms-Katholieke nadat het oude Romeinse rijk volledig gedesintegreerd is blijven voortbestaan in de middeleeuwen als de grote machthebber en onderdrukker. In het huidige Italië waren ten zuiden van Noord-Italië de zogeheten ‘Papale Staten’ waarbij de Paus het staatshoofd was. In één hoofdstuk gaat Prins ook (wellicht iets te uitvoerig) in op de vele Pausen die er zijn geweest en de ongekende corruptie waardoor deze figuren omgeven waren. De Paus had een eigen leger en voerde oorlogen, zo zijn de kruistochten als eerst door Paus Innocentius III geïnitieerd. Tevens werden burgers in de middeleeuwen gedwongen tot een kuis en armzalig leven terwijl de Paus en zijn bisschoppen zwommen in de weelde en er in het Vaticaan een komen en gaan van hoeren was. Ik zie enorme parallellen met de huidige globalistische technocraten die met privé-jets naar ‘groene bijeenkomsten’ gaan om de rest van de mensheid uit te leggen dat wij minder vlees moeten eten en minder moeten vliegen. De protestanten, die in opstand kwamen tegen de macht van de Rooms-Katholieke kerk en de leugens die zij probeerden in stand te houden, zie ik steeds meer als de wappies uit die tijd. Ook zij trokken het officiële verhaal in twijfel en moesten het in veel gevallen daarvoor zwaar ontgelden. Ze doorzagen echter wél de leugens van een bestaand instituut en hebben uiteindelijk een parallelle samenleving gebouwd waarin de eigen interpretatie van de Bijbel (dus zelf nadenken!) meer gestimuleerd werd.

In het boek wordt uitgebreid stilgestaan bij de vele misdaden die de kerk heeft begaan waaronder de heksenverbrandingen en de Inquisitie. De oorspronkelijke geneesheren- en vrouwen die een sterke connectie hadden met de natuur zijn zodoende in ons deel van de wereld met wortel en tak uitgeroeid (al had Julius Caesar dat een aantal eeuwen daarvoor wat betreft Keltische, Gallische en Germaanse stammen ook al grotendeels gedaan). De Katholieke kerk heeft in het zuiden van Frankrijk in de Provence ook de Katharen uitgeroeid in opdracht van de ironisch genaamde Paus Innocentius III. De Katharen waren een zeer vredelievende en gnostische bevolkingsgroep die dus volgens de naar verluidt oorspronkelijke leringen van Jezus leefden. Vanuit hun gnostische overtuigingen zijn ze, naar de overlevering, in een vredig bewustzijn de brandstapel op gelopen. Het idee echter dat de Rooms-Katholieke kerk een volledige bevolkingsgroep heeft uitgeroeid die direct de daadwerkelijke spirituele leringen van Jezus in de praktijk bracht vind ik bijzonder tekenend. Het boek heeft mij er wel redelijk van overtuigd dat de grootste bedreiging voor de Rooms-Katholiele kerk ironisch genoeg de daadwerkelijke waarheid over Jezus is.

Prins staat uitgebreid stil bij een alternatieve historie over Jezus die veel mensen die de Da Vinci Code gelezen hebben bekend voor zal komen. Volgens hem hadden Jezus en Maria Magdalena kinderen en zijn ze na de kruisiging, die Jezus overleefd zou hebben, gevlucht naar het Zuiden van Frankrijk naar… de Provence. De nakomelingen van Jezus, die de ‘Desposyni’ worden genoemd, vertegenwoordigen hierbij de Heilige Graal, zoals die in de Arthur-mythes uit die tijd al in een versleutelde vorm is gedeeld met de mensheid. ‘Grail’ zou dan een afgeleide zijn van het Franse ‘Sang Real’ wat Koninklijk bloed betekent. In de Provence zijn er tevens meerdere kerken gewijd aan Maria Magdalena.

Ik smul van dit soort theorieën maar ik vrees dat we waarschijnlijk nooit achter de daadwerkelijke waarheid over het verhaal van Jezus zullen komen. Het is leuk om te fantaseren over een bloedlijn die nu nog zou bestaan maar om dit hard te bewijzen is denk ik helaas vrijwel onmogelijk. Voor mij staat echter wel als een paal boven water dat het verhaal over Jezus, zijn leven en zijn lessen volledig verdraaid is om de positie van machthebbers en onderdrukkers te verstevigen. In mijn ogen was Jezus een spirituele meester die analoog aan de boeddha mensen stimuleerde om het goddelijke in zichzelf te zoeken en vinden. Maurits Prins heeft zijn levenswerk op een indrukwekkende wijze weten te verwerken in dit boek. Ik raad dit boek zodoende van harte aan maar ook zeker het Evangelie van Thomas als je geïnteresseerd bent in de mogelijke alternatieve realiteit rond Jezus.