Planet of the Humans

In het jaar 2004 sloeg een documentaire wereldwijd in als een bom en veranderde de globale blik op het klimaat en het milieu voor altijd. An Inconvenient Truth van Al Gore, de oud-presidentskandidaat van de Verenigde Staten, ging in première. Voor mij was dit ook persoonlijk de start van een grote verschuiving wat betreft bewustzijn van het welzijn van onze planeet en in de jaren die erop volgden werd ik in de overtuiging gesterkt dat het twee voor twaalf was voor de aarde. Nederland zou spoedig opgeslokt worden door de Noordzee als we niet nú ingrijpende maatregelen zouden gaan nemen.

Een ruime zeventien jaar later ligt Breda nog steeds niet aan zee maar is de groene beweging sterker dan ooit. Zeker de millennials en generatie Z, waaronder ook Greta Thunberg valt, lijken qua wereldproblematiek op één ding gefocust: we moeten het klimaat koste wat het kost redden. Politici wereldwijd lijken hier intussen ook van doordrongen en vrijwel alle grote naties zijn intussen (weer) aangesloten bij het Parijs-akkoord waarin de doelstelling is vastgelegd om de verdere opwarming van de aarde tot het jaar 2100 onder de twee graden Celsius te houden. De Europese klimaatpaus Frans Timmermans heeft in het kader van de Europese Green Deal zelfs 800 miljard uitgetrokken voor windmolenparken op zee. Het harde werk van Al Gore en de groene beweging is dus gelukkig niet ijdel gebleken!

Het afgelopen coronajaar is voor mij net als An Inconvient Truth ingeslagen als een bom en een veel grotere ongemakkelijke waarheid. Over heel veel zaken worden wij als gemiddelde burger niet volledig en gedegen ingelicht of simpelweg misleid. Afwijkende meningen op de grote thema’s blijken in reguliere media bij velerlei onderwerpen niet aan bod te komen. Ook over het klimaat bestaat er wel degelijk een andere wetenschap waarbij de betreffende wetenschappers en opiniemakers binnen reguliere mediakanalen steevast voor ‘klimaatontkenner’ worden uitgemaakt. De analogie met het begrip ‘wappie’ kan niet groter zijn: zonder een inhoudelijke discussie worden mensen en meningen opzij geschoven met een etiketje en gecanceld waarna de kous af is. Dit is taalkundig overigens wel een lachwekkend etiketje want hoe kun je in godsnaam het klimaat ontkennen? Bij mij wordt de interesse tegenwoordig na dit soort etikettering juist gewekt: waarom mogen we van de heersende gedachtepolitie de betreffende mening niet lezen? Tegen welke gevaarlijke informatie dien ik als volwassen man beschermd te worden door de immer goedhartige en wereldverbeterende Big Tech bedrijven?

In het kader van het ruimte bieden aan een ander geluid op het gebied van milieu is de documentaire Planet of the Humans werkelijk waar een enorme eye-opener. Mijn oogleden zijn vrijwel niet meer zichtbaar, zo ver zijn mijn ogen geopend. De documentaire is geproduceerd door notabene Michael Moore die bekendstaat als wellicht de meest linkse filmmaker van de VS en die onder andere beroemd is geworden door zijn documentaire ‘Bowling for Columbine’, die wapengebruik in Amerika kritisch onder de loep neemt. Regisseur van de documentaire is Jeff Gibs die zichzelf uitdrukkelijk profileert als een ‘environmentalist’ en die ook journalist is geweest voor meerdere groene mediaorganisaties. Beiden zijn dus binnen het klassieke ‘woke’ hokjesdenken niet zo makkelijk te labelen als zijnde extreemrechtse klimaatontkenners. Oef. Beiden maken zich daarentegen juist in grote mate zorgen over het welzijn van Moeder Aarde en juíst daarom hebben ze deze documentaire gemaakt.

Ontluisterend is het woord dat deze film denk ik toch wel het beste omschrijft. Jeff Gibs duikt uitgebreid in de huidige groene industrie die met behulp van overheidssubsidies enorm aan het groeien is en komt zonder uitzondering tot harde conclusies. De efficiëntie van wind en zon laat zoals bekend zeer te wensen over maar het blijkt dat het ontwikkelen van windmolens en zonnepanelen extreem vervuilend is terwijl de houdbaarheid maximaal circa zo een twintig jaar is. In het terrein van energiebeleid is dit te verwaarlozen kort. Daarbij is het productieproces van veel van deze ‘groene’ oplossingen zeer milieubelastend. Zonnepanelen worden zo bijvoorbeeld niet van het silicium uit zand gemaakt, maar van het silicium uit kwartskristallen en hiervoor zijn grote en vervuilende mijnen in bedrijf. Hetzelfde wat betreft vervuilende mijnen geldt voor de accu’s van de als groen bekendstaande elektrische auto’s waarvoor kobalt en zeldzame aardmetalen gewonnen dienen te worden. Vervuilende productieprocessen voor middelen die dus ook relatief snel vervangen moeten worden. We zijn momenteel volop bezig om een enorme ecologische ramp te veroorzaken in een poging om onszelf te redden van een discutabele klimaatverandering.

Het meest schokkende van de documentaire vind ik toch wel de ramp die biomassa heet en die in Nederland ook onder andere met behulp van GroenLinks en D66 enorm is gegroeid in de afgelopen jaren. Boekhoudkundig is biomassa binnen het klimaatakkoord van Parijs emissievrij weg te schrijven: alle energie die hiermee wordt opgewekt is kortom goed voor 0 extra CO2-emissies. Voor biomassa worden echter bomen gekapt waardoor er momenteel in de hele wereld bossen in verbrandingsovens verdwijnen. Eric Wiebes heeft al tot 2030 afspraken vastgelegd met energieleveranciers in Nederland waarin biomassa-rechten verkocht zijn waardoor er grote massa’s Nederlands (en geïmporteerd buitenlands) bos in de verbrandingsoven gaan verdwijnen.  Dit gaat niet om twijgjes en ander restafval maar om werkelijke hele bomen. Alles om de heilige klimaatdoelen te behalen.

De groene beweging die met behulp van enorm veel PR en subsidie buitengewoon machtig is geworden, is momenteel kortom enorme massa’s bossen aan het kappen om ons milieu te redden. Een hallucinante situatie die me heel erg doet denken aan Lord of the Rings. Saruman is hierin aanvankelijk een Witte Tovenaar net zoals Gandalf en lijkt zodoende aan de kant van de goede krachten in de wereld te staan staan. In werkelijkheid heeft hij echter een verbond met de duistere heerser Sauron gesloten en is hij onder andere alle bossen rondom zijn burcht Isengard aan het verbranden om een groot militair-industrieel complex op te bouwen.

De groene beweging blijkt ook een verbond te hebben gesloten met de duistere heersers van de aarde terwijl ze zich voordoen als een voorvechter voor het goede. Jeff Gibs heeft uitgebreid boekenonderzoek gedaan en het geld gevolgd en komt erachter dat de grote beleggers en eigenaars van de vele groene industriële bedrijven dezelfde zijn als degenen die achter de grote vervuilende bedrijven zitten, die dus in eerste instantie de zorgelijke situatie van het milieu hebben gecreëerd. Veel lijntjes lopen zo letterlijk naar de beruchte Koch broers, twee Amerikaanse miljardairs die rijk zijn geworden in de olie. Door het publieke karretje nu voor het narratief van deze nieuwe ‘groene’ industrie te spannen is het de miljardairs van deze wereld gelukt een volledig nieuwe geldbron aan te boren die ook nog eens rijkelijk wordt gesubsidieerd door overheden en dús door de belastingbetaler. Ook wel handig omdat de oliebronnen en de daaruit vloeiende geldstroom eindig zijn. Het vraagtekens zetten bij deze ontwikkeling leidt tot een verbanning uit het publieke discours waardoor de geldkoe comfortabel nog jaren gemolken kan gaan worden. Je zou er bijna bewondering voor krijgen als het niet zo duivels was.

Waarom is de vergroening van de wereld deze heilloze koers ingeslagen? Veel daadwerkelijke oplossingen voor onze milieuproblematiek zijn niet winstgevend. Hoe maak je een verdienmodel van het beschermen van de Amazone? Hoe kun je geld verdienen aan het gebruiken van minder plastic? Hoe veel euro kun je als miljardair verdienen per geredde chimpansee? Hoe kun je in godsnaam méér verdienen als mensen en overheden juist mínder gaan consumeren? De miljardairs die uiteindelijk aan de touwtjes trekken in onze wereld hebben geen belang bij deze échte oplossingen en hebben ons wereldwijd formidabel gemanipuleerd in het heilig geloven in een grote leugen waardoor wij hen ten koste van het milieu en onszelf nog verder verrijken. Dit is de echte ongemakkelijke waarheid. En in het blootleggen van deze waarheid doet deze documentaire fantastisch werk. Waarbij ook Al Gore nogal ongemakkelijk wordt blootgelegd als de persoon die hij werkelijk blijkt te zijn.

Kijk en deel dit zodat het bewustzijn over deze dramatische situatie vergroot wordt. Dan kan de (huidige) groene beweging hopelijk net zoals Saruman omver geworpen worden.