Becoming Supernatural

Becoming Supernatural

Dr. Joe Dispenza is samen met enkele andere artsen zoals Deepak Chopra en Bruce Lipton een exponent van een nieuwe groep wetenschappers op het snijvlak van geneeskunde, bewustzijn en kwantummechanica. In zijn zeer goed ontvangen boek ‘Becoming Supernatural’ legt hij langs de assen van dit snijvlak uit hoe wij bovennatuurlijk kunnen worden, dat wil zeggen de beperkingen van ons huidig wereld- en daarmee mensbeeld kunnen ontstijgen.

Ons huidige westerse wereldbeeld is nog steeds heel erg gebaseerd op de mechanische inzichten van sir Isaac Newton. Met zijn theorieën over de zwaartekracht en de beweging van grote lichamen kunnen we de wereld die wij om ons heen zien goed uitleggen. Dit wereldbeeld is mechanisch omdat het uitgaat van de materie die wij zien: een racket raakt de tennisbal en zodoende verandert die bal van lokaliteit (plaats in de ruimte) van A naar B. Met gebruik van de formules van Newton kunnen we dan zelfs bepalen hoe ver die bal komt. Ons biologische wereldbeeld is eveneens Newtoniaans: een neurotransmitter wordt aangemaakt en bindt mechanisch aan een receptor waarna er een signaal wordt doorgestuurd aan een hersencel. Ons hele westerse denken leunt nog steeds enorm op deze mechanische Newtoniaanse principes. Filosofisch gezien strookt dit wereldbeeld met het materialisme: alleen hetgeen dat ik kan zien en aanraken bestaat.

Toen gebeurde er echter iets heel verontrustends voor veel natuurkundig theoretici, namelijk: kwantummechanica. De  natuurwetten die opgaan voor de relatief grote objecten zoals planeten, mensen, dieren, planten, mineralen en ook moleculen blijken niet op te gaan op subatomair niveau. Een atoom bestaat uit een proton- en neutronenkern met daaromheen op een relatief enorme afstand zwevende elektronen. Een atoom is echter door die enorme afstand van het elektron voor 99,9999999999% lege ruimte. Atomen zijn de bouwstenen van alles wat we om ons heen zien maar bestaan dus voornamelijk uit letterlijk NIETS. Dit besef had ik al een keer rond mijn 21^e toen ik nog in mijn studentenhuis woonde en mikte me toen in een tijdelijke existentiële crisis. Nu, ruim 10 jaar ouder en met meer boeken van onder andere Joe Dispenza gelezen kan ik dit allemaal wat beter plaatsen. Ik voelde me toen wel een tijdje verloren en was met mijn vinger op mijn bureau aan het drukken, daarbij beseffende dat ik eigenlijk dus ‘niets’ aan het voelen was. Het was een verwarrende tijd.

Kwantummechanica houdt zich dus niet aan de natuurkundige wetten die wij eeuwenlang voor de in ijzer gegoten regels van het universum hebben gehouden. Zo bestaat er quantum entanglement (kwantumverstrengeling) waarbij twee deeltjes die aan de andere kant van de wereldbol zijn toch precies altijd op hetzelfde moment trillen: ze zijn dus op afstand volledig aan elkaar gebonden. Lokaliteit bestaat zodoende dus niet: een lichaam hoeft een ander lichaam niet te raken om het toch direct te beroeren. Kwantum is ook voornamelijk onzekerheid: op het allerkleinste niveau kan een deeltje zowel materie zijn als een golf.  Letterlijk afhankelijk van wat je wil meten: als je een golfje wil meten zal het zich als een golfje gedragen en als je een deeltje wil meten zal je dus materie meten. Je kunt dit onzekerheid noemen maar met een optimistischere bril is onzekerheid ook potentie: op het allerlaagste niveau bepaalt dus het bewustzijn (de kijkende onderzoeker) hoe de materie zich gedraagt. Kortom: bewustzijn beïnvloedt de fysieke wereld om ons heen. Als dit namelijk op het kleinste legoblokje van onze wereld van toepassing is, is dit ook van toepassing op de grotere objecten die zijn opgebouwd uit die legoblokjes. Het besef dat bewustzijn fysieke materie beïnvloedt veranderde alles, ook zeker voor mij!

Enter Joe Dispenza. Hij pleit voor een hernieuwde blik op ons als mens en als menselijk lichaam aan de hand van de kwantummechanica. Onze gehele geneeskunde is namelijk enorm Newtoniaans: stofje A is te veel aanwezig in uw bloed dus we schrijven pilletje B voor. In de kwantumwereld waarin wij echter leven werkt dit niet zo simpel.

We leven in de wereld van de zich onvoorspelbaar gedragende deeltjes met een potentie om verschillende dingen tegelijkertijd te zijn! Hoewel dit moeilijk voorstelbaar is als we de ‘grote’ wereld zintuiglijk om ons heen zien, die komt namelijk zeer Newtoniaans over. Er is echter een veel grotere realiteit die we niet zien: zeg maar die 99,999999999% ‘lege ruimte’! Wat bevindt zich dan in deze voor ons onzichtbare ruimte?

In de westerse wetenschap nemen we aan dat ons brein ons bewustzijn produceert maar in de ogen van Joe Dispenza en een groeiende groep wetenschappers is het brein een ontvanger van bewustzijn vergelijkbaar met een radio die radiogolven ontvangt. Bewustzijn is volgens deze school van denkers overal om ons heen en in alles en bevindt zich in het voor ons normaal gesproken niet waar te nemen kwantumveld. Wij leven in een beperkt aantal dimensies die ook bekend staan als de ruimte-tijd. We zijn echter multidimensionale wezens die ook een deel van ons wezen hebben in het kwantumveld. Onze organen hebben eigen frequenties en magnetische velden waarmee ze informatie dit veld in sturen en waarmee we ook informatie kunnen halen uit het tijdloze kwantumveld. Zo heeft je hart het grootste magnetische veld van je lichaam en zijn de golflengtes van dit magnetische veld afhankelijk van de emoties die je ervaart. Heb je angst, woede of jaloezie, dan geeft je hart geen coherent signaal af. Ervaar je echter positieve emoties zoals vreugde, geluk en dankbaarheid, geeft je hart een mooie coherente golflengte af. Tevens heeft je hart neuronen die het verbinden met je brein, waarbij voorheen altijd werd aangenomen dat neuronen louter in het brein voorkomen. Denken met je hart bestaat dus echt!

Het bestaan van meer dimensies is intussen gemeengoed binnen de wetenschappelijke wereld en de meest recente schattingen gaan uit van op zijn minst 26 dimensies. De kans is vrij groot dat dit er nog veel meer zijn. Delen van ons menselijk wezen bevinden zich dus in hogere dimensies en je kunt intappen op deze hogere dimensies door middel van bijvoorbeeld meditatie. Intuïtie bestaat uit het goed afstemmen op het kwantumveld om bepaalde dingen te ‘weten’ in plaats van ze zintuiglijk waar te nemen.

Het allermooiste inzicht is wat mij betreft dat bewustzijn ook invloed heeft op onze fysiek waarneembare wereld. Kortom: ons gezamenlijke denken vormt de wereld die we zien. Zo zijn er experimenten geweest waarbij het geweld afnam in steden als mensen groepsmeditaties begonnen te doen. Echter, op een persoonlijk niveau heeft je eigen bewustzijn ook een enorme invloed op je lichamelijke welzijn, tot op het allerdiepste cellulaire niveau. Joe Dispenza heeft hiernaar enorm veel onderzoek gedaan en heeft dit ook bewezen. Deelnemers aan zijn meditaties veranderen de proliferatie van eiwitten en neurotransmitters die geassocieerd worden met een langer en gezonder leven. Door zijn meditaties te volgen vergroot je dus letterlijk in de fysieke realiteit je gezondheid.

Laat dit tot je doordringen: als je je eigen bewustzijn traint en op de goede wijze richt kun je je eigen biochemische samenstelling ten gunste veranderen. Met recht is dit bovennatuurlijk te noemen! En ik verwacht dat dit denken ook een revolutie gaat ontketenen in onze geneeskunde. Er zijn nu al veel enorm veel casussen bekend van spontane remissies: kankerpatiënten met fase 4 kanker waarbij de tumor van de ene op de andere dag verdwijnt. Stichting Skepsis en de Vereniging tegen Kwakzalverij zien dit als kwakzalverij maar de enorme lijst aan mensen bij wie dit gebeurd is, is niet met een dosis scepsis weg te relativeren. Deze sceptische bureautjes zijn beide volledig (niet-kwantum) verstrengeld in het Newtoniaanse wereldbeeld en zullen ooit met knarsende tanden moeten erkennen dat veel van de huidige holistische artsen toch gelijk hebben. De wetenschap begint dit met hulp van onder andere Joe Dispenza namelijk aan te tonen.

Met de toenemende kennis van kwantummechanica en het kwantumveld, dat een wetenschappelijke realiteit is, beginnen wetenschap en spiritualiteit elkaar te raken. In het Hindoeïsme bestaat brahma, in het christendom de Heilige Geest en in het Taoïsme Chi: de bron van energie die overal om ons heen is en alles op creatieve wijze schept. Na iedere explosie is het resultaat grotere wanorde, maar na de grootste explosie uit de geschiedenis, de Big Bang, zijn onder andere wij als soort ontstaan in een steeds hogere vorm van bewustzijn en organisatiegraad. Achter deze ordenende tendens zit de universele bron,  het kwantumveld, de creatieve schepper. En als wij onszelf hiermee verbinden kunnen we onszelf en de wereld helen.