De grote Aartsengel Michaël

Hans Stolp is een pastoor en een schrijver die zich bezighoudt met het esoterische christendom. Hij bekijkt de verhalen uit de Bijbel hierdoor met een meer spirituele en mystieke bril waardoor deze een hele andere betekenis en lading krijgen dan door de letterlijke interpretatie van deze teksten die zeker ook in Europa vele eeuwen tot weinig goeds heeft geleid. Ik was erg benieuwd naar dit boek omdat het qua thematiek niet direct in mijn straatje ligt maar ben zeker niet teleurgesteld!

Stolp ziet de engelen als daadwerkelijk bestaande entiteiten die op de mensheid werken vanuit hogere etherische sferen en van alle aartsengelen is Michaël de sterkste. Iedere ongeveer 350 jaar wisselt de wacht der aartsengelen en is er een andere verantwoordelijk voor wat er met de mensheid gebeurt, waarbij ze zich zeer betrokken voelen. Tot halverwege de 19^e eeuw was het Gabriel die deze wacht had en vanaf toen tot en met halverwege de 21^e eeuw zal Michaël deze dienst draaien. Hij is de engel die ook geassocieerd wordt met de zon en tevens de engel die in het verleden de engelen Lucifer (Satan) en Ahriman (de duivel) uit de etherische sferen naar de aarde heeft geworpen, waarover later meer. Binnen andere religies en spirituele stromingen is het idee van  cycli heel normaal: zo is de Maya-kalender hierom bekend maar ook binnen het Hindoeïsme wordt de tijd gezien als iets cyclisch terwijl de Abrahamitische religies (judaïsme, christendom en islam) een lineair idee van tijd hebben met een eindtijd of ook wel de dag des oordeels. In zekere zin voegt deze visie van Hans Stolp zich in dat opzicht dus iets meer richting oosterse spiritualiteit, waaruit het christendom als geheel mogelijkerwijs ook uit ontsprongen is.

Michaël heeft erg veel vertrouwen in de mensheid en juist daarom maakt ie het ons individueel en als mensheid soms moeilijk, om ons zo te laten groeien. Volgens de auteur zijn de grote hobbels en tegenslagen in ons leven te wijten aan de energie van Michaël, die weet dat deze ervaringen uiteindelijk onze groei als ziel accelereren. Ook de huidige chaos rondom corona zou in dit opzicht aan hem toe te schrijven kunnen zijn. Michaël is denk ik een entiteit die gelooft in een stap terug om er vervolgens twee vooruit te doen. In het verleden zou hij dus ook Lucifer en Ahriman, de twee gevallen engelen, naar de aarde hebben geworpen om hun invloed in de etherische sfeer te verkleinen. Satan en de duivel (die volgens Hans Stolp dus twee verschillende entiteiten zijn) hebben op hun eigen manier echter wel een bijdrage geleverd aan de groei van de mensheid. Lucifer, wat ook wel staat voor lichtbrenger, heeft het zelf nadenken van de mens bevorderd. Dit is ook een manier waarop je het verhaal van Adam en Eva kan lezen: de slang stimuleerde het eten van de appel van de boom der Kennis. De boom der Kennis staat in dit geval voor polariteit: het onderscheid tussen goed en kwaad en dus het zelf nadenken. Hierna werden ze uit het paradijs verbannen, dat volledig uit pure liefde bestond, om in het zweet des aanschijns hun brood te verdienen. Een paradijs van pure liefde klinkt natuurlijk fantastisch maar in het kader van spirituele groei als ziel is het  niet zo interessant: Lucifer heeft ons dus geholpen om zelf na te denken over en te handelen binnen goed en kwaad. Hij is ook wel verantwoordelijk voor veel kwaad maar daarmee geeft hij ons dus in principe iets om te kiezen als ziel. Deze blik geeft, mij in ieder geval, meer mildheid naar alle nare zaken die in de wereld gebeuren.

Ahriman (de duivel) is tijdens de Verlichting naar de aarde verbannen en hij benadrukt de waarde van het aardse. Mede hierdoor zouden er enorm veel technische innovaties hebben plaatsgevonden nadat hij op de aarde actief werd. Een herwaardering voor wat de aarde te bieden heeft en het loskomen van oude religieuze ideeën en dogma’s is wat hij aan positieve zaken aan de mensheid heeft gebracht. Zijn schaduwzijde is echter dat hij het spirituele wat van nature in mensen aanwezig is volledig wil uitbannen. Ahriman staat voor 100% ratio en de houding ‘als ik het niet kan zien dan bestaat het niet’. Filosofisch gezien heet dit materialisme. Het is overduidelijk dat deze invloed zeker tijdens en na de Verlichting, tot op heden, enorm is en is geweest. Waar veel grote wetenschappers hun werk combineerden met spiritualiteit (Nikola Tesla, Leonardo da Vinci, Einstein) lijkt het één tegenwoordig het andere volledig uit te sluiten terwijl de beide werelden elkaar zouden kunnen verrijken. Eén van de grote verlichtingsdenkers, Rene Descartes, is hiervan misschien nog wel de bekendste exponent. Hij was de eerste die de mens voorstelde als een soort biologische machine, waarop onze westerse geneeskunde nog steeds gebaseerd is (helaas). Tevens is hij beroemd geworden door het ‘cogito ergo sum’, ik denk dus ik ben. Echt een ongelooflijk filosofische en spirituele flater als je het mij vraagt, maar in zijn tijd zeer vernieuwend. Veel mensen identificeren zich nog steeds voor 100% met hun gedachten en dat levert allerlei psychische kwalen op. Bedankt Rene! ‘Ik ben, dus ik ben’ benadert meer de waarheid in mijn ogen.

Michaël probeert de mensen weer vanuit hun hart te laten nadenken en dus deels uit hun hoofd (Ahriman) te laten weggaan. Michaël wordt ook wel afgebeeld als een engel die de draak doodt, en dit is zijn doel binnen ieder van ons als individu. De draken van Lucifer en Ahriman moeten worden overwonnen om weer met ons hart te denken en meer plaats te maken voor voelen in plaats van alleen maar rationeel denken. Het is denk ik iets wat we in deze tijd als mensheid zeker kunnen gebruiken. Het rationele denken leidt tot winstoptimalisatie, heeft ons het waanidee van de rationele ‘homo economicus’ (superrationeel consumerend mens) gegeven en heeft ons afgeleid van onze onsterfelijke ziel en ons geboorterecht om onszelf als een volledig en dus ook spiritueel mens te ervaren. Tijd om de draak in onszelf te verslaan met de hulp van Michaël dus!

Los van of alles wat Hans Stolp schrijft op waarheid gebaseerd is, is het bijzonder verfrissend om delen van de bijbel geïnterpreteerd te zien met een meer mystieke en spiritueel eigentijdse blik. Het heeft mijn interesse in het esoterische christendom in ieder geval erg aangewakkerd en dit was zeker niet het laatste boek dat ik van Hans Stolp heb gelezen!